Lilian Thuram: “Ronaldo Nazario’yla ilk kez karşılaştığımda ben Parma’daydım, o ise Inter’deydi. Maç başladı ve bir süre sonra kendimi onunla birebir buldum. Seni karşısına alır, topu öyle alışılmadık bir şekilde okşar gibi kullanırdı ki adeta büyülenirdin. Üstelik bunların hepsi, daha önce hiç görülmemiş bir hızda olurdu. O gün beni çalımladı, yerimde donup kaldım ve doğrudan kaleye gidiyordu. Cannavaro’ya bağırdım: ‘İndir onu, indir!’ Fabio faul yaptı ve hakem ona sarı kart gösterdi. Bir sonraki pozisyonda topu yine tam hızla ileri itti ve bu kez onu ben faulle durdurmak zorunda kaldım. O anda Fabio bana baktı ve fısıldadı: ‘Lilian, bu gidişle bu maçı 9 kişi bitireceğiz. Bu adamı nasıl durduracağız?’ Ronaldo her şeyi duymuştu. Yanımıza geldi ve çok basit bir İtalyanca’yla şunu söyledi: ‘Kusura bakmayın, biraz abartıyorum.’ Cannavaro’yla birbirimize baktık ve tek kelime etmedik. Bu sözlerle bizi küçük, neredeyse çaresiz hissettirdi. İşte bu da ‘Fenomen’ olmanın bir parçasıydı. Maç sonunda formasını istemek için hiç tereddüt etmedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder